۱۳۸۸ مرداد ۳۰, جمعه

باور




باد در لحظه ای از زمان

و من

تمامی باد

آن هنگام که

اندوهگین ترین قطره ی باران

از قلبی تنها

سرریز میشود

نام مرا به خاطر داشته باش

که من

آن باور ناپیداشدنی هستم

که در هیچ ناباوری

باورش نیست

و تنها

ردپایی در باران

به تمامی باو

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر